معنی سیاه سنگ در لغت نامه دهخدا

نام موضعی است در جرجان و چشمه ای است در آن موضع که بهمن نام دارد و اگر جمعی از آن چشمه آب بردارند و یک شخص از ایشان پای بر کرمی که در همان جا میباشد بگذاردآب همه آن مردم تلخ میشود. (برهان) (از آنندراج)

معنی سیاه سنگ - جستجوی لغت در جدول جو

سیاه سنگ(سیا سَ)

لغت نامه دهخدا

سیاه سنگ

فرهنگ لغت هوشیار

سیاه سار

سیاه سر، آنکه یا آنچه سرش سیاه باشد، کنایه از زن بیچاره و بینوا، کنایه از قلمی که سرش را در مرکب زده باشند

فرهنگ فارسی عمید

سیاه سر

آنکه یا آنچه سرش سیاه باشد، کنایه از زن بیچاره و بینوا، کنایه از قلمی که سرش را در مرکب زده باشند، نهنگ

فرهنگ فارسی عمید

سیاه سنگ تربت حیدریه

(سیا سَ)

دهی است از دهستان زاوۀ بخش حومه شهرستان تربت حیدریه. دارای 345 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات و شغل اهالی زراعت و کرباس بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سیاه سار

تساچه، تمساح، انسان، قلم تحریر، (ناظم الاطباء)، رجوع به سیاسر و سیه سر شود

لغت نامه دهخدا

سیاه سنگ فریمان

(سیاسَ)

دهی است از دهستان مرکزی بخش فریمان شهرستان مشهد. دارای 141 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا چغندر است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سیاه رگ

(رَ)

ورید. (فرهنگستان)

لغت نامه دهخدا

سیاه سر

(سیا سَ)

دهی است از دهستان پیوه ژن بخش فریمان شهرستان مشهد. دارای 363 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سیاه سر

(سیا سَ)

رجوع به سیاه سار و سیه سر شود

لغت نامه دهخدا

سیاه شن

(شَ)

گونه ای از درخت گوشوارک که در زیارت سیاه شن گویند. (جنگل شناسی ج 2 ص 276). رجوع به سفیدآل شود

لغت نامه دهخدا

سیاه جنگل

(جَ گَ)

جنگل انبوه و با درختان کهن. مقابل تنک جنگل، سفیدجنگل، کله جنگل، کوسه جنگل. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سیاه بند

(بَ)

دهی است جزو دهستان سیاهرود بخش افجۀ شهرستان تهران. دارای 377 تن سکنه. آب آن از رود خانه سیاهرود. محصول آنجا غلات، بنشن و میوه جات. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

سیاه سال

سالی که در آن امساک باران واقع شود، (آنندراج)، خشک سال، (غیاث اللغات)، سال بسی بی باران، (ناظم الاطباء) :
یک برگ سبز و یک گل سوری ببار نیست
در این سیاسال امید بهار نیست،
شیخ علینقی کمره ای (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سیاه سنبل

(سیا سُمْ بُ)

سیسنبر. (ناظم الاطباء). رجوع به سیسنبر شود

لغت نامه دهخدا

سپاه زنگ

(سِ هَِ زَ)

کنایه از مو بود که گرد صورت برآید. ریش:
بگرد عارض آن ماهروی چاه زنخ
سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

سیاه رنگ

(رَ)

هر چیز که رنگ آن تیره و تار باشد. (ناظم الاطباء)